Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Piłsudski Józef. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Piłsudski Józef. Pokaż wszystkie posty
wtorek, 7 lipca 2015
niedziela, 28 czerwca 2015
Piłsudski - Burzliwe życie od Ziuka do Dziadka
Carta Blanca - 2011
Od pierwszego oddechu...
Niczym przedwyborcze obietnice, od ponad dwudziestu lat na rynku księgarskim, pojawiają się publikacje poświęcone Polakowi, który potrafił wprowadzić w czyn romantyczną wizję wskrzeszenia Polski. Józef Piłsudski wiódł „burzliwe życie w niespokojnych czasach” od pierwszego oddechu w Zułowie na Litwie 5 grudnia 1867 roku, do ostatniego tchnienia w Belwederze w Warszawie 12 maja 1935 roku.Wódz Naczelny latem 1920 roku |
Kto tworzył publikację albumową o Naczelniku Państwa?
Wydawnictwo „Carta Blanca” w 2011 roku wydało książkę, do opracowania której zaangażowało zespół humanistów realizujących wybrane zadania wydawnicze. Redaktorem prowadzącym tego szczytnego przedsięwzięcia była pani Katarzyna Kucharczuk, której powierzono wypełnienie niełatwych zapewne obowiązków, jeśli przyjrzeć się długiej liście osób przygotowujących omawiane wydanie albumowe. Wstępy do rozdziałów książki redagowali profesorowie: Janusz Odziemkowski i Grzegorz Nowik. Doboru archiwalnych fotografii zamieszczonych w książce dokonały panie: Anna Chodoła i Katarzyna Kucharczuk, natomiast podpisywali te zdjęcia: Paweł Duber, Kazimierz Kunicki, Tomasz Ławecki, Grzegorz Nowik oraz Liliana Olchowik.Józef Piłsudski w gabinecie w willi Milusin w Sulejówku |
Imieniny Józefa Piłsudskiego w willi Milusin w Sulejówku |
niedziela, 7 czerwca 2015
Spacer po Lwowie - Lwów po raz drugi
Axel Springer 2008
Miniprzewodnik po Kresach?
Kolejna odsłona lwowskich klimatów dokonuje się za sprawą „Spaceru po Lwowie” Sławomira Kopera. Tę niewielką książeczkę – przewodnik wydało wydawnictwo Axel Springer w 2008 roku, drukując na ładnym błękitnym papierze, w ciekawej formie z umiejętnie zagospodarowanymi marginesami. Na bogatą graficzną część książki składają się współczesne zdjęcia ze Lwowa autorstwa Piotra Jamskiego, akwarele Magdaleny Józefczuk – Dmitroca oraz archiwalne zdjęcia, których wyboru dokonali Maja i Jan Łozińscy.Lekkie pióro…
Sławomir Koper jest historykiem i pisarzem historycznym, który para się dziejami świata od wieków starożytnych przez piastowskie do dzisiejszych. Jego domeną stały się czasy dwudziestolecia międzywojennego i powojenne czasy PRL – u. W swoim dorobku Sławomir Koper ma ponad trzydzieści tytułów oraz dwudziestotomową kolekcję „XX-lecie międzywojenne”. Jedną z wcześniejszych publikacji tego autora jest miniprzewodnik przeznaczony, jak pisze sam autor, dla turystów odwiedzających Lwów po raz pierwszy (ale, naturalnie, nie po raz ostatni). Literat ten, obdarzony lekkim piórem, prowadzi czytelnika do tzw. żelaznych punktów Lwowa odwiedzanych przez większość polskich wycieczek. Do zwykłych faktów podawanych przez szanujących się lwowskich przewodników Sławomir Koper dodaje fakty, ciekawostki, anegdoty wzbogacające przekaz historyczny o oglądanych zabytkach kultury polskiej, ponieważ pisarz ten jest mistrzem literatury historyczno – obyczajowej.Klasztor Bernardynów przed 1939 |
Klasztor Bernardynów |
sobota, 9 maja 2015
Myśli i wypsknięcia
Myśli i wypsknięcia
Józef Piłsudski (1867 - 1935)
Wydawnictwo MG 2010
PISMA ZEBRANE
Józef Piłsudski, który niekiedy podawał jako swój zawód literat, pisał bardzo dużo (m.in. „Moje pierwsze boje”). Już kilka lat po jego śmierci Instytut Józefa Piłsudskiego
Poświęcony Badaniu Najnowszej Historii Polski wydał dziesięć tomów zatytułowanych
„Pisma zebrane”. Z tego ogromnego dorobku literackiego Wydawnictwo MG wybrało
mały ułamek tekstów Marszałka i opublikowało w formie małej książeczki. Niedosyt
po jej lekturze potęguje skromna nota biograficzna i kilka fotografii
Naczelnika. Ale dla sprawy popularyzacji postaci Józefa Piłsudskiego i taka
publikacja ma znaczenie pozytywne.
„Bo ni z tego ni z owego
mamy Polskę na pierwszego”.
ZŁOTE MYŚLI,
które wplatamy
do naszych zwykłych rozmów powstawały podczas twórczego życia wskrzesiciela
naszej Ojczyzny Józefa Piłsudskiego. Mają one wagę równą sentencjom
największych filozofów starożytnej Grecji i Rzymu.
„Naród, który traci pamięć
przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących
dane terytorium”
„Ten, kto nie szanuje i nie
ceni swej przeszłości, nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani ma prawo
do przyszłości.”
Te dwie maksymy dowodzą
znaczenia historii i pochodzenia w życiu społeczeństw, aby
„Legenda i sława wzięły nas
na swe skrzydła i niosły naprzód.”
Józef Piłsudski jest autorem
nowoczesnego w swej wymowie motywatora:
„Głową muru nie przebijesz,
ale jeśli zawiodły inne metody , należy spróbować i tej.”
Józef Piłsudski - 1899 |
Józef Piłsudski w Sulejówku - 1924 |
wtorek, 24 lutego 2015
Kresy w II Rzeczpospolitej
Kresy w II Rzeczpospolitej
Marek A. Koprowski
Wydawnictwo SBM 2012
Polska to obwarzanek: Kresy – urodzajne, centrum – nic.
Tym wyrażeniem zdefiniował Kresy Józef
Piłsudski. Polak urodzony na Litwie, który wydobył Polskę z niebytu, nie
docenił wartości część środkowej Polski albo przeszacował walory jej Kresów.
Ale czy istotnie możliwe jest wyolbrzymienie roli Kresów w podtrzymywaniu
naszej tożsamości narodowej, zrozumieniu istoty polskości i wyjątkowego
umiłowania Ojczyzny przez nas Polaków? Nazwę Kresy, dla oznaczenia dawnych
ziem polskich na wschodzie, zawdzięczamy Wincentowi Polowi, autorowi m.in.
poematu Mohort i Pieśni o ziemi naszej.
„Kształtowanie się Kresów w II Rzeczpospolitej” nie przebiegało bezproblemowo gdyż scalanie Polski z obszarów trzech odrębnych zaborów napotykało wyjątkowe trudności. Terytoria po zaborach austriackim, pruskim i rosyjskim różniło wszystko, jednakże łączył je wspólny naród i jego wola wskrzeszenia Wielkiej Rzeczypospolitej Polskiej. Naczelnik państwa preferował koncepcję powstania federacji Polski z niepodległą Białorusią, Ukrainą i Litwą, która to federacja miałaby charakter propolski i antyrosyjski. Koncepcja inkorporacyjna, stworzona przez Endecję z Romanem Dmowskim, zakładała wcielenie do Polski dawnych rosyjskich guberni oraz Podola i Wołynia. Obydwie koncepcje miały zwolenników i przeciwników ścierających się na froncie walki o nową Polskę.
„Kształtowanie się Kresów w II Rzeczpospolitej” nie przebiegało bezproblemowo gdyż scalanie Polski z obszarów trzech odrębnych zaborów napotykało wyjątkowe trudności. Terytoria po zaborach austriackim, pruskim i rosyjskim różniło wszystko, jednakże łączył je wspólny naród i jego wola wskrzeszenia Wielkiej Rzeczypospolitej Polskiej. Naczelnik państwa preferował koncepcję powstania federacji Polski z niepodległą Białorusią, Ukrainą i Litwą, która to federacja miałaby charakter propolski i antyrosyjski. Koncepcja inkorporacyjna, stworzona przez Endecję z Romanem Dmowskim, zakładała wcielenie do Polski dawnych rosyjskich guberni oraz Podola i Wołynia. Obydwie koncepcje miały zwolenników i przeciwników ścierających się na froncie walki o nową Polskę.
Niezgodność ze źródłami!
Kolejne lata po odzyskaniu przez
Polskę niepodległości były jeszcze dalekie od czasów pokoju i wypełnione wojną
z Zachodnioukraińską Republiką Ludową (1918-1919) oraz wojną polsko –
bolszewicką (1919-1920). Ostateczne granice Polski na wschodzie wyznaczył tzw. Traktat
ryski zawarty 18 marca 1921 roku w Rydze (rokowania rozpoczęto już 21 września 1920 roku!). Wcześniej, w październiku 1920 roku,
na Litwie miał miejsce tzw. bunt Żeligowskiego, który przywrócił Wilno Polsce.
Niezrozumiałe są zatem zdania ze str.
35 książki „Kresy W II Rzeczpospolitej”:
„Zanim doszło do <<buntu
Żeligowskiego>>, traktat ryski wyznaczył ostatecznie polskie granice
wschodnie”
I następne zdanie:
„Porozumienie zostało zawarte w Rydze
21 września 1921 roku, po długich negocjacjach.”
Historyczne źródła podają, że
podpisanie traktatu ryskiego nastąpiło o godz. 20.30 dnia 18 marca 1921 roku,
natomiast Żeligowski prowadził akcję wyzwalania Wilna w 1920 roku. Dwie
nieścisłości w jednym akapicie – to nie rokuje książce najlepiej! Odmiana "Rzeczypospolitej" brzmi według mnie lepiej niż stosowana w książce "Rzeczpospolitej".
Trembowla |
Wilno - Ostra Brama |
wtorek, 17 lutego 2015
Wzgórze Błękitnego Snu czy koszmar syberyjskich zesłań?
Igor Newerly
Czytelnik 1999
Dlaczego Igor Newerly napisał po – ostatnią książkę? (nie przedostatnią)
1986 roku Igor Newerly wydał książkę pod tytułem „Wzgórze
Błękitnego Snu” kończącą Jego przywilej bycia pisarzem. Kilkadziesiąt lat
wcześniej niedorosłemu jeszcze Igorowi Newerlemu „wymknął się pierwszy wierszyk
i poparzył duszę”, tymczasem Jego ostatnie literackie dziecko tę duszę
zabalsamowało. Tworzenie powieści „Wzgórze Błękitnego Snu” pomogło pisarzowi
przetrwać trudny dla wszystkich Polaków okres stanu wojennego (wprowadzono 13
grudnia 1981 roku). Kilka tygodni wcześniej Igor Newerly odwiedził kwatery
Sybiraków na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W obliczu
symbolicznej obecności Polaków, którzy z powodu bycia Polakami oddali swoje
życie na nieludzkiej ziemi, Igor Newerly poczuł wewnętrzny imperatyw
poświęcenia tym ludziom swej po-ostatniej książki – „napisania powieści z życia
zesłańców na Syberii”. Do lat dziewięćdziesiątych XX wieku oprócz Wacława
Sieroszewskiego drobny przyczynek do literatury sybirackiej dodał Zbigniew
Domino w opowiadaniach syberyjskich zatytułowanych „Cedrowe orzechy” (wydane w
1974 roku).
Należy w tym miejscu wspomnieć, że powieść „Wzgórze
Błękitnego Snu” powstała w pewnym stopniu dzięki prywatnemu archiwum Haliny
Wojciechowskiej, wnuczki powstańca styczniowego Narcyza Wojciechowskiego, które
to archiwalia przekazała autorowi w 1981 roku. Większą część udostępnionych
wspomnień Sybiraka autor powieści włączył do tekstu rozmowy bohatera książki Bronisława
Najdarowskiego z samym Narcyzem Wojciechowskim.
Pożegnanie Europy - Jacek Malczewski
Kim był Igor Newerly?
Igor Newerly był postacią niejednoznaczną, którą z
perspektywy trzydziestu lat po jego śmierci trudno oceniać. W życiorysach
obejmujących czasy rewolucji i wojen często można znaleźć epizody ukazujące
postępowanie ludzi w odcieniach szarości a nie tylko w tonacji czarno-białej.
Młody Igor Newerly był członkiem Komsomołu a po wojnie przez kilkanaście lat
należał do PZPR. Będąc synem oficera carskiej armii Mikołaja Abramowa, przyszły
pisarz, mając 21 lat, nie znał jeszcze języka polskiego. Ale wystarczyły mu dwa
lata, aby nauczyć się języka polskiego, a już po kilku następnych latach zadebiutował
w polskiej prasie (1932 rok). Znaczącym wydarzeniem w życiu Igora Newerlego
okazało się spotkanie z Januszem Korczakiem, którego został sekretarzem i
współpracownikiem i od którego uczył się pisarstwa i umiłowania dzieci. W
Warszawie Igor Newerly poświęcił się pracy pedagogiczno – wychowawczej z
potrzebującymi pomocy dziećmi i młodzieżą. Wiele lat później Igor Newerly
pomagał prześladowanym przez władze komunistyczne działaczom opozycji, min.
zatrudniał Jacka Kuronia jako swego sekretarza (fortuna kołem się toczy).
poniedziałek, 26 stycznia 2015
Absurdy Polski międzywojennej
Absurdy Polski międzywojennej
Marek S. Fog ur. 1954
Vesper 2008
Zawsze to samo?
Książka „Absurdy Polski międzywojennej” to efekt moich mimowolnych wizyt w księgarniach. Każde moje wejście do sklepu z książkami kończy się walką wewnętrzną między chęcią zakupu kilku interesujących pozycji a podszeptami rozsądku, że przecież niektórych książek nie muszę kupować, aby je przeczytać. Istnieją bowiem w naszych czasach biblioteki tradycyjne, którym Umberto Eco poświęcił nie jedną książkę np. „O bibliotece”, ale i biblioteki cyfrowe umożliwiające dostęp do większości książek. Zdaję sobie sprawę, że pojawiają się książki – hity jednego sezonu, mniej wartościowe, może trochę grafomańskie, literacko ubogie. Oczywiście, do tych ostatnich nie należy pozycja Absurdy Polski międzywojennej.
A zatem, stało się
„veni, vidi, emi” (przyszłam, zobaczyłam, kupiłam :) ).
Z czym się łączy nazwa VESPER?
Wybór zatytułowany
„Absurdy Polski międzywojennej” zredagował tłumacz Marek S. Fog a wydało w 2008
roku wydawnictwo VESPER, którego nazwa kojarzy mi się z dziewczyną Bonda,
Jamesa Bonda, zwanego agentem 007, bohatera książki Casino Royale Iana Fleminga. Inspiracją dla postaci Vesper była polska
agentka brytyjskiego wywiadu Krystyna Skarbek.
czwartek, 22 stycznia 2015
Moje pierwsze boje. Wspomnienia spisane w twierdzy magdeburskiej.
Moje pierwsze boje. Wspomnienia spisane w twierdzy magdeburskiej.
Józef Piłsudski (1867 - 1935)
Wydawnictwo Łódzkie 1988
Gdzie można poczytać o Szarej Piechocie?
„Legiony to żołnierska
nuta…” - pieśń śpiewana po 1989 roku głośno, a
oficjalnie uznana w 2007 roku za Pieśń
Reprezentacyjną Wojska Polskiego, całkiem inaczej brzmiała wieczorem
jesienią 1984 roku (w rok po zniesieniu stanu wojennego w Polsce) emocjonalnie
wykonywana w wąskim gronie przez przedwojenną harcerkę. Tego dnia moja wiedza
na temat Legionów Polskich była jednak znikoma, o czym dziś z zakłopotaniem donoszę.
Szczęśliwym trafem w tzw.
wolnej Polsce z powodzeniem wprawiono w ruch
machinę wydawniczą i coraz częściej pojawiały się publikacje przybliżające przebieg wydarzeń,
które pomogły nam, Polakom, odzyskać Niepodległość. Niestrudzenie, z zapałem i
uporem nadrabiałam zaległości w lekturze dotyczące prawdziwej, zgodnej z
faktami, historii Polski
dwudziestowiecznej. Stopniowo otwierały mi się oczy i zaczynałam pojmować,
jak bardzo nieznana mi wcześniej wersja historii odbiega, a co więcej, stoi w
sprzeczności z tą, którą publicznie szerzono i której uczono w szkołach „za
komuny”. W ferworze walki o zmodyfikowanie mojej wiedzy historycznej, ze
zdumieniem spostrzegłam, że przed przełomowym 1989 rokiem również pojawiały się
na rynku nieliczne wartościowe książki.
W 1988 roku Wydawnictwo
Łódzkie wydało niepozorną książeczkę z szarą (sic!) okładką o znamiennym tytule
„Moje pierwsze boje”, z tekstem opartym na wydaniu z 1926 roku. „Wspomnienia spisane w twierdzy
magdeburskiej” po raz pierwszy ukazały się w Warszawie 1925 roku opublikowane
nakładem Instytutu Wydawniczego „Bibljoteka Polska”. Autor niniejszych relacji, Józef Piłsudski, rozpoczął utrwalanie swoich
legionowych wspomnień w Magdeburgu, gdzie przebywał na internowaniu do
listopada 1918 roku. Marszałek dokończył i opracował do druku swoje rękopisy w
dworku w Sulejówku pod Warszawą po usunięciu się w cień życia politycznego w
1923 roku.
Legiony z Limanowej do Kamienicy - 1914 |
Subskrybuj:
Posty (Atom)