Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Syberia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Syberia. Pokaż wszystkie posty
wtorek, 7 lipca 2015
niedziela, 28 czerwca 2015
Piłsudski - Burzliwe życie od Ziuka do Dziadka
Carta Blanca - 2011
Od pierwszego oddechu...
Niczym przedwyborcze obietnice, od ponad dwudziestu lat na rynku księgarskim, pojawiają się publikacje poświęcone Polakowi, który potrafił wprowadzić w czyn romantyczną wizję wskrzeszenia Polski. Józef Piłsudski wiódł „burzliwe życie w niespokojnych czasach” od pierwszego oddechu w Zułowie na Litwie 5 grudnia 1867 roku, do ostatniego tchnienia w Belwederze w Warszawie 12 maja 1935 roku.Wódz Naczelny latem 1920 roku |
Kto tworzył publikację albumową o Naczelniku Państwa?
Wydawnictwo „Carta Blanca” w 2011 roku wydało książkę, do opracowania której zaangażowało zespół humanistów realizujących wybrane zadania wydawnicze. Redaktorem prowadzącym tego szczytnego przedsięwzięcia była pani Katarzyna Kucharczuk, której powierzono wypełnienie niełatwych zapewne obowiązków, jeśli przyjrzeć się długiej liście osób przygotowujących omawiane wydanie albumowe. Wstępy do rozdziałów książki redagowali profesorowie: Janusz Odziemkowski i Grzegorz Nowik. Doboru archiwalnych fotografii zamieszczonych w książce dokonały panie: Anna Chodoła i Katarzyna Kucharczuk, natomiast podpisywali te zdjęcia: Paweł Duber, Kazimierz Kunicki, Tomasz Ławecki, Grzegorz Nowik oraz Liliana Olchowik.Józef Piłsudski w gabinecie w willi Milusin w Sulejówku |
Imieniny Józefa Piłsudskiego w willi Milusin w Sulejówku |
piątek, 29 maja 2015
Strażniczka kresowych stanic
STRAŻNICZKA KRESOWYCH STANIC
Jan Głuszenia
Fundacja "Nasza Przyszłość" 2014
Polesia czar
O rycerstwie spod kresowych stanic,
o obrońcach naszych polskich granic,
napisał Jerzy Braun w harcerskiej piosence „Płonie ognisko i szumią knieje”. Natomiast Jan Głuszenia napisał o „Strażniczce Kresowych Stanic – Marii Rodziewiczównie” książkę, którą po raz pierwszy wydano w 1992 roku. Obecne wydanie (2014) zawdzięczamy Fundacji „Nasza Przyszłość” oraz szeregowi instytucji naukowych i kulturalnych i osób prywatnych wspierających te publikację, którym Jan Głuszenia pięknie podziękował w słowie „Od autora” na początku książki. Tam również autor przytoczył tytuły i autorów źródeł, z których korzystał przystępując do opracowywania biografii Marii Rodziewiczówny. Publikacja została zaopatrzona w bogaty zbiór archiwalnych fotografii pisarki a także zdjęć dokumentujących dawne życie na Polesiu. Autorem tych ostatnich jest Józef Szymańczyk, którego notę biograficzną zamieszczono na zakończenie książki.
Odpoczynek przy kołysce, Polesie 1937 |
W cerkwi w Sporowie, Polesie 1937 |
"Rok 1863 był to dziwny rok"
Jan Głuszenia wprowadza czytelników w atmosferę życia Marii Rodziewiczówny kreśląc złożone tło historyczne czasów Powstania Styczniowego na obszarze Litwy. Autor komentuje różne postawy Polaków wobec przesłanek o możliwości wybuchu kolejnego powstania narodowego już trzydzieści lat po krwawo stłumionym przez zaborcę Powstaniu Listopadowym:
„… nie uchylał się od patriotycznego obowiązku wobec Ojczyzny, ale zdawał sobie sprawę z różnicy między bohaterstwem a samobójstwem”.
Wątpliwości odnośnie sensu wzniecenia Powstania Styczniowego pojawiały się również w dyskusjach na temat rachunku zysków i strat, jakie przyniosło późniejsze Powstanie Warszawskie – „różnica między bohaterstwem a samobójstwem” jest dla nas, współczesnych Polaków, szczególnie znacząca.
wtorek, 17 lutego 2015
Wzgórze Błękitnego Snu czy koszmar syberyjskich zesłań?
Igor Newerly
Czytelnik 1999
Dlaczego Igor Newerly napisał po – ostatnią książkę? (nie przedostatnią)
1986 roku Igor Newerly wydał książkę pod tytułem „Wzgórze
Błękitnego Snu” kończącą Jego przywilej bycia pisarzem. Kilkadziesiąt lat
wcześniej niedorosłemu jeszcze Igorowi Newerlemu „wymknął się pierwszy wierszyk
i poparzył duszę”, tymczasem Jego ostatnie literackie dziecko tę duszę
zabalsamowało. Tworzenie powieści „Wzgórze Błękitnego Snu” pomogło pisarzowi
przetrwać trudny dla wszystkich Polaków okres stanu wojennego (wprowadzono 13
grudnia 1981 roku). Kilka tygodni wcześniej Igor Newerly odwiedził kwatery
Sybiraków na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W obliczu
symbolicznej obecności Polaków, którzy z powodu bycia Polakami oddali swoje
życie na nieludzkiej ziemi, Igor Newerly poczuł wewnętrzny imperatyw
poświęcenia tym ludziom swej po-ostatniej książki – „napisania powieści z życia
zesłańców na Syberii”. Do lat dziewięćdziesiątych XX wieku oprócz Wacława
Sieroszewskiego drobny przyczynek do literatury sybirackiej dodał Zbigniew
Domino w opowiadaniach syberyjskich zatytułowanych „Cedrowe orzechy” (wydane w
1974 roku).
Należy w tym miejscu wspomnieć, że powieść „Wzgórze
Błękitnego Snu” powstała w pewnym stopniu dzięki prywatnemu archiwum Haliny
Wojciechowskiej, wnuczki powstańca styczniowego Narcyza Wojciechowskiego, które
to archiwalia przekazała autorowi w 1981 roku. Większą część udostępnionych
wspomnień Sybiraka autor powieści włączył do tekstu rozmowy bohatera książki Bronisława
Najdarowskiego z samym Narcyzem Wojciechowskim.
Pożegnanie Europy - Jacek Malczewski
Kim był Igor Newerly?
Igor Newerly był postacią niejednoznaczną, którą z
perspektywy trzydziestu lat po jego śmierci trudno oceniać. W życiorysach
obejmujących czasy rewolucji i wojen często można znaleźć epizody ukazujące
postępowanie ludzi w odcieniach szarości a nie tylko w tonacji czarno-białej.
Młody Igor Newerly był członkiem Komsomołu a po wojnie przez kilkanaście lat
należał do PZPR. Będąc synem oficera carskiej armii Mikołaja Abramowa, przyszły
pisarz, mając 21 lat, nie znał jeszcze języka polskiego. Ale wystarczyły mu dwa
lata, aby nauczyć się języka polskiego, a już po kilku następnych latach zadebiutował
w polskiej prasie (1932 rok). Znaczącym wydarzeniem w życiu Igora Newerlego
okazało się spotkanie z Januszem Korczakiem, którego został sekretarzem i
współpracownikiem i od którego uczył się pisarstwa i umiłowania dzieci. W
Warszawie Igor Newerly poświęcił się pracy pedagogiczno – wychowawczej z
potrzebującymi pomocy dziećmi i młodzieżą. Wiele lat później Igor Newerly
pomagał prześladowanym przez władze komunistyczne działaczom opozycji, min.
zatrudniał Jacka Kuronia jako swego sekretarza (fortuna kołem się toczy).
Subskrybuj:
Posty (Atom)