Stolica - jesień 2024
Trzydniowy pobyt w Stolicy obejmował zwiedzanie topowych
zabytków: Zamek Królewski, Pałac na Wyspie, Pałac
Myślewicki oraz Pałac w Wilanowie. W tzw. międzyczasie były jeszcze inne
atrakcje: spektakl w Teatrze Kamienica, spacery po
Starym Mieście, wizyta w Kościele św. Krzyża.
Zamek Królewski
Początki Zamku Królewskiego sięgają XIV w., kiedy to
powstała Wieża Wielka (Wieża Grodzka). Rozbudowywany w XVI i XVII w.,
za czasów Zygmunta III Wazy, uzyskał kształt zamkniętego pięcioboku.
Był rezydencją królewską, miejscem obrad sejmu, centrum administracyjnym i
kulturalnym kraju. Zniszczony w połowie XVII w. podczas wojen ze Szwecją,
powoli odzyskiwał świetność za panowania Wettinów. W drugiej połowie XVIII w.
artyści zatrudnieni przez
Stanisława Augusta Poniatowskiego przebudowali wnętrza komnat, tworząc
Apartamenty: Wielki i Królewski. We wrześniu 1939 r. Zamek został
zbombardowany, a we wrześniu 1944 r. wysadzony w powietrze przez wojska
niemieckie.


19 stycznia 1971 na wniosek
Edwarda Gierka Biuro Polityczne KC PZPR podjęło decyzję o rekonstrukcji
Zamku. Fundusze na odbudowę zawdzięczano wyłącznie ofiarności społecznej. Powojenna koncepcja odbudowy nawiązała do historycznego układu wnętrz oraz
tradycyjnych funkcji pomieszczeń. Rekonstrukcją zamku przeprowadzoną w latach
1971–1984 kierował Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego w
Warszawie. Szczególne zasługi dla odbudowy Zamku położył
Stanisław Lorentz, który od 1971 r. był wiceprzewodniczącym
Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku. W 1979 w zamku utworzono muzeum,
powołując państwową instytucję kultury Zamek Królewski w Warszawie –
Pomnik Historii i Kultury Narodowej. W 1980 roku razem ze Starym
Miastem odbudowany Zamek Królewski w Warszawie został wpisany na listę
światowego dziedzictwa UNESCO.