Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Sztuka. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Sztuka. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 22 lipca 2024

Od El Greco w Siedlcach do Zamku Liw



Mazowsze

lipiec - 2024






     Wschodnią część województwa mazowieckiego odwiedziłam w lipcu korzystając z zaproszenia do Dworu Gałki na imprezę artystyczną „Mazowsze w centrum Europy” z cyklu Koncerty w Pałacach i Dworach Mazowsza. Obejrzałam siedem dworów, trzy pałace i jeden zamek oraz kilka zabytkowych budowli w Siedlcach, w tym Muzeum Diecezjalne.

Dwory

Chlewiska

     W Chlewiskach znajduje się Dom Pracy Twórczej „Reymontówka”. Dwór wybudowano w poł. XIX w. dla rodziny Różańskich. Następnie właścicielem majątku został ichtiolog Józef Helbich, który założył tu stawy rybne. W 1926 r. dworek wraz z 300 ha gruntów kupiła wdowa po Władysławie Reymoncie, Aurelia. Za jej czasów Chlewiska przeżywają okres największej świetności. W 1981 r. powołano tutaj Dom Pracy Twórczej. Za dworem postawiono popiersie Władysława Reymonta. We dworze organizuje się: plenery i warsztaty artystyczne, narady, szkolenia, konferencje, wczasy, kolonie, koncerty, wystawy, uroczystości rodzinne, pikniki itp.




Miętne

     Michał Staniukowicz w latach 1840–1842 wybudował obecny budynek dworu. Po jego śmierci majątek odziedziczył syn Michał. W roku 1915 w dworze przebywał Józef Piłsudski. W 1924 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski otworzył w budynku dworu Szkołę Rolniczą Męską im. Stanisława Staszica, która funkcjonowała tam do 1977 roku. Potem jej miejsce zajęło przedszkole.
Po roku 1981 dwór opustoszał. W latach 1997–2002 zostały przeprowadzone gruntowe prace remontowe. Po modernizacji miała tu swoją siedzibę Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Od 2016 roku funkcjonuje tu Powiatowe Centrum Kultury i Promocji. Zabytkowy dwór otoczony jest parkiem z XIX wieku. Z pierwotnego układu zabytkowego zachowała się piękna aleja lipowo-dębowa z najstarszymi drzewami liczącymi ponad 300 lat.




Somianka

     Dwór somiankowski pobudowano w pierwszej poł. XIX wieku wg projektu Adama Idźkowskiego. Dwór odbudowany został w latach 1996-2001. Zachowana została ciągłość prawa własności. Dwór w Somiance wrócił do swojej pierwotnej funkcji domu rodzinnego i taki trwa po dziś. Otwarty na wieś, wspiera miejscowe organizacje społeczne i podejmuje wszelkie aktywności kulturalne i historyczne, koncerty, kursy, uroczystości, warsztaty i seminaria.


Głosków

     Dwór wybudowano w I poł. XIX w. dla rodziny Młyńskich lub Przebendowskich. W 1946 r. roku mieściła się w nim spółdzielnia produkcyjna. W 1965 r. rozpoczęto jego remont, znaleziono wówczas szable i pistolety ukryte w czasach powstania listopadowego. W 1978 r. obiekt został przejęty przez Marka Kotańskiego, który w budynku utworzył ośrodek terapeutyczny „MONAR”, do dziś pomagający osobom uzależnionym. W otoczeniu dwory znajdują się pozostałości parku oraz zabytkowych zabudowań gospodarczych: stodoły i spichlerza z XIX w. 

Borowie

     Dwór, zbudowany w początkach XIX wieku dla rodziny Moszyńskich. W otoczeniu dworu znajdują się pozostałości parku, duży staw oraz podjazd z gazonem pośrodku. Obecnie dwór jest siedzibą instytucji samorządowych, m.in. Urzędu Gminy. Zabytkowy dwór otoczony jest parkiem z XIX wieku.


Pałace

Niegów

     Pałac Boży został wniesiony w 1876 roku dla Aleksandra Ihnatowicza. W 1931 roku resztówkę wraz z pałacem nabyło Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego. Od tego czasu dawna siedziba Ihnatowiczów nosi nazwę „Samaria”. Przebudowa w 1980 roku zmieniła znacznie bryłę pałacu, gdyż podwyższono go o jedno piętro zacierając stylistykę dawnej siedziby ziemiańskiej. Dwór otacza piękny, zabytkowy park założony w XIX wieku.

Bedlno

     Pałac w Bedlnie z 1920 roku należał do Jana Blocha, plantatora buraków cukrowych. Otoczony jest parkiem, w którym znajdują się dwa stawy. Po zakończeniu II Wojny Światowej we dworze ulokowano szkołę. W latach 90-tych dwór przeszedł w ręce prywatne, a w roku 1996 przeszedł gruntowny remont. 

BedlnoNiegówGłosków

Zamek

Liw

     Gotycki murowany książęcy zamek wzniesiono przed 1429 r. jako strażnicę graniczną na sztucznej wyspie otoczonej bagnami Liwca – granicznej rzeki Mazowsza i Litwy. Gruntownie przebudowany go w XVI i XVII. Obecnie zespół zamkowy składa się z wieży i murów pozostałych z zamku zniszczonego podczas potopu szwedzkiego i wojny północnej, barokowego dworu starostwa liwskiego z 1782 r. oraz piwnic gotyckich Domu Wielkiego. Od 1963 r. jest siedzibą Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie, które prezentuje militaria z całego świata. Zbiory zawierają kolekcje malarstwa i grafiki, portrety sarmackie, sceny batalistyczne, wizerunki wodzów. Wystrój wnętrz dopełniają zabytkowe meble i tkaniny. W gotyckich piwnicach lokowane są wystawy czasowe, obecnie „Tadeusz Kościuszko (1746-1817) Naczelnik Wolności".







Siedlce zabytki cd

     Siedlce położone są na Podlasiu Południowym, ale historycznie należały do ziemi łukowskiej (Małopolska) na Wysoczyźnie Siedleckiej. Siedziba rzymskokatolickiej kurii diecezji siedleckiej. Prawa miejskie Siedlce otrzymały w 1547 roku. Zniszczone przez Szwedów w XVII w. Odrodzenie miasta nastąpiło w XVIII wieku za Aleksandry Ogińskiej z rodu Czartoryskich (1730-1798). Miasto stało się ważnym ośrodkiem życia towarzyskiego i kulturalnego w Polsce, gościło nawet króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
    Pozostałe zabytki Siedlec, których nie ma w części o Podlasiu Południowym cz. 2.
Kuria Biskupia - zbudowany w latach 1872-1873 przez Franciszka Modrzewskiego jako siedziba Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
Odwach (pomieszczenia dla straży miejskiej) - wybudowany kosztem Aleksandry Ogińskiej przed 1787 r. rozbudowano w 1834 r. Obecnie mieści Bibliotekę Miejską.
Narodowy Bank Polski - Budynek wzniesiono w 1924 r. w stylu klasycyzmu akademickiego - budynków użyteczności publicznej w okresie dwudziestolecia międzywojennego.
Teatr – budynek wzniesiono w pierwszej ćwierci XIX w. Mieścił wozownie należące do Aleksandry Ogińskiej.  Obecnie - Urząd Stanu Cywilnego.
Pomnik "Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu Budowniczemu Polski Odrodzonej 1930" odbudowany i odsłonięty w 1990 r. ulokowany naprzeciw siedziby Urzędu Miasta.

Narodowy Bank PolskiTowarzystwo Kredytowe ZiemskieOdwach


TeatrSiedziby Urzędu Miasta

    Muzeum Diecezjalne w Siedlcach (muzeum diecezji siedleckiej) powstało w 1918 roku jako muzeum diecezji podlaskiej z siedzibą w Janowie Podlaskim. W 1924 roku muzeum zostało przeniesione (wraz z diecezją) do Siedlec. Siedzibą muzeum został budynek kurii biskupiej. W 1991 roku zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. Świrskiego. W latach 1992–1999 przeprowadzono w budynku gruntowne prace adaptacyjne pomieszczeń dla celów muzealnych. Muzeum oficjalnie zostało otwarte 1 czerwca 2000 roku. 15 października 2004 roku została w nim uroczyście otwarta ekspozycja obrazu „Święty Franciszek otrzymujący stygmaty”, którego autorstwo przypisywane jest El Grecowi.

Ekstaza św. Franciszka - El Greco

    W 1964 roku obraz wiszący na ścianie plebanii Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kosowie Lackim, odkryły pracownice Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, prowadzące inwentaryzację zabytków sztuki. W 1974 roku przeprowadzono badania (m.in. mikrochemiczne, rentgenowskie i spektrograficzne) oraz konserwację obrazu w Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie. Od 15 października 2004 roku obraz "Ekstaza świętego Franciszka" jest prezentowany na ekspozycji stałej Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach. Stało się to możliwe dopiero po przystosowaniu budynku do eksponowania tak cennego obrazu (adaptacji i systemów zabezpieczeń).


 

Ekstaza św. Franciszka - El Greco


    O wizycie w pozostałych zabytkach (Gałki, Mościbrody, Garwolin-Zawady, Dębinki, Chrzęsne) będzie napisane dalej…


* zdjęcia własne CANON EOS 1300D


piątek, 5 lipca 2024

Od Niedzicy do Czorsztyna


MAŁOPOLSKA

czerwiec 2024
 
 
 





    Położone na południu Polski Pieniny tworzą pasmo górskie o długości ponad 30 km podzielone przez rzekę Dunajec na trzy części: Pieniny Spiskie (Żar 883 m), Pieniny Środkowe (Właściwe - Trzy Korony - 982 m) i Pieniny Małe (Wysoka 1052 m).
W programie tegorocznej wycieczki w Pieniny znalazło się uzdrowisko Szczawnica, zamek w Niedzicy, zamek w Czorsztynie, Czerwony Klasztor na Słowacji, cerkiew w Jaworkach, spływ Przełomem Dunajca, szczyty Trzy Korony, Sokolica i Wysoka, Wąwóz Homole oraz schroniska Orlica i Trzy Korony.  cd...
 

NIEDZICA

położona jest na obszarze Polskiego Spisza (lub Pienin Spiskich), nad Zbiornikiem Czorsztyńskim, poprzez który graniczy z Czorsztynem. Na południowym krańcu wsi, znajduje się Zamek Dunajec, który wzniesiono w I połowie XIV wieku dla Kokosza Berzewiczego, jako fortalicję chroniącą granicę Węgier. W rękach węgierskich rodów twierdza pozostawała do 1945 roku (ostatni właściciele – Salamonowie). W 1950 roku przekazano zamek w użytkowanie Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Obecnie mieści się tam muzeum oraz pokoje gościnne. Poza warownią można zwiedzać Wozownię i Spichlerz. Ekspozycje wnętrz zamkowych: więzienie z izbą tortur, izby żupana spiskiego, izby straży, komnaty mieszkalne Salamonów, gromadzą obiekty pochodzące z prowadzonych prac archeologicznych i stare fotografie. Prawdopodobnie w zamku znaleziono inkaskie kipu z informacją o ukrytym skarbie. Niedzickie zamczysko służyło jako plener dla wielu filmów historycznych.
 
NiedzicaCzorsztyn oglądany z NiedzicyNiedzica


NiedzicaNiedzicaNiedzica
 

Niedzica
NiedzicaNiedzica
 

poniedziałek, 22 kwietnia 2024

Tajemnice Dzieł Sztuki, Wielkie Sekrety Arcydzieł Sztuki

 

  Joanna Łenyk-Barszcz, Przemysław Barszcz


FRONDA - 2019 - 2021








     Tym razem, recenzując książki, skorzystałam z możliwości, jakie daje AI, swoje uwagi umieszczając na końcach tekstów wygenerowanych przez sztuczną inteligencję (?).

    "Tajemnice Dzieł Sztuki" to książka, która wyróżnia się spośród licznych publikacji poświęconych sztuce dzięki swojej wyjątkowej głębi i oryginalnemu podejściu do tematu. Autorka zabiera czytelnika w fascynującą podróż przez historię sztuki, odkrywając niezwykłe tajemnice ukryte w najbardziej znanych dziełach sztuki. Nie ogranicza się jedynie do opisu poszczególnych obrazów czy rzeźb, lecz penetruje je z perspektywy naukowej, filozoficznej i kulturowej. Jej analiza nie tylko odkrywa techniki artystyczne i kontekst historyczny, w którym powstały dzieła, ale również zagłębia się w ich symboliczne znaczenie i wpływ na współczesną kulturę.
    Co wyróżnia tę pozycję, to unikalne spojrzenie autorki na znane arcydzieła, które często prowadzi do zaskakujących wniosków i interpretacji. Joanna Łenyk-Barszcz nie boi się podjąć trudnych tematów czy kontrowersyjnych aspektów sztuki, co czyni jej książkę niezwykle angażującą dla czytelników poszukujących głębszej refleksji nad znaczeniem sztuki w życiu człowieka oraz poszerza potencjał książki do inspiracji dalszymi dyskusjami czy refleksją nad sztuką. W "Tajemnicach Dzieł Sztuki" można dostrzec pewne filozoficzne aspekty, które wpływają na jej naukowość. Autorka podejmuje filozoficzne kwestie dotyczące sztuki, takie jak jej znaczenie, funkcje społeczne czy relacja między twórcą a widzem. Te refleksje prowadzą do głębszej analizy dzieł sztuki i ich kontekstu kulturowego. Podchodząc do analizy dzieł sztuki w sposób naukowy, odwołuje się do metodologii naukowej oraz korzysta z narzędzi badawczych takich jak analiza ikonograficzna, semiotyka czy analiza formalna. Naukowość tej  książki opiera się na teorii sztuki oraz odwołuje się do aktualnych badań naukowych w dziedzinie historii sztuki i teorii estetyki.
    "Tajemnice Dzieł Sztuki" to książka, która może zainteresować początkujących czytelników poszukujących podstawowej wiedzy na temat znanych dzieł sztuki, jednak dla osób bardziej zaawansowanych w dziedzinie sztuki może okazać się zbyt powierzchowna i pozbawiona nowatorskich spostrzeżeń, gdyż większość przedstawionych informacji może być już im znana. Styl pisania autorki bywa niezbyt przystępny dla mniej doświadczonych czytelników, co może utrudnić zrozumienie niektórych koncepcji czy pojęć związanych ze sztuką. Obfituje w naukowe terminy obce popularnemu charakterowi publikacji. Opisy zdjęć zawierające fragmenty tekstu książki nierzadko świadczą o poczuciu humoru autorki. Natomiast lokalizacja ilustracji nastręczać może pewne kłopoty utrudniające lekturę.
Wielkie nazwiska i dzieła, którym autorzy poświęcili karty pierwszego tomu z pewnością zachęcą czytelników do lektury kolejnych części wydawnictwa: Michał Anioł, Leonardo da Vinci, Caravaggio, Jan Matejko, a także Drzwi Gnieźnieńskie, Baldachim pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, Płaskorzeźby na kamienicy, Manuskrypt Wojnicza, Kaplica Templariuszy, itd.