Zośka i Parasol. Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich
Aleksander Kamiński (1903 - 1978)
Iskry 2009
Transakcja przebiegła pomyślnie. Polecam.
Komentarzem o takiej treści podsumowuje się
udany zakup na portalu Allegro. W podobny sposób chcę zachęcić do lektury
książki Aleksandra Kamińskiego zatytułowanej „Zośka i Parasol. Opowieść o
niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich”:
Czytanie przebiegło pomyślnie. Gorąco polecam!
Minimalna porcja wyjaśnień dla młodych czytelników,
aby łatwiej im było zorientować się w różnorodnych formach działalności
konspiracyjnej polskiej młodzieży podczas okupacji hitlerowskiej.
Szare Szeregi – nazwa konspiracyjna Związku Harcerstwa Polskiego,
w okresie II wojny światowej. Szare Szeregi zawiązano 27 września 1939 w
Warszawie a zawieszono ich działalność 17 stycznia 1945 (data tzw.
wyzwolenia Warszawy). W maju 1944 roku należało do organizacji ponad 8300
harcerzy i harcerek podzielonych na trzy sekcje zależne od wieku
młodzieży. Najmłodszą grupę stanowili Zawiszacy (11-14 lat), którzy
organizowali i pełnili służby pomocnicze np. Harcerską Pocztę Polową.
Starsi harcerze (15 – 17 lat) tworzyli Bojowe Szkoły, które w
ramach małego sabotażu wykonywały zadania o charakterze
propagandowo-wychowawczym skierowane do społeczeństwa polskiego.
Najstarsza młodzież (od 18 lat) walczyła z okupantem w Grupach Szturmowych
biorąc udział w walkach zbrojnych i akcjach bojowych przeciw okupantowi.
Grupy Szturmowe w listopadzie 1942 roku podporządkowano Kedywowi
tj. Kierownictwu Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, a w sierpniu
1943 roku utworzono z nich batalion Zośka i drugi batalion, później
zwany Parasolem.