Stolica - jesień 2024
  
Trzydniowy pobyt w Stolicy obejmował zwiedzanie topowych zabytków: Zamek Królewski, Pałac na Wyspie, Pałac Myślewicki oraz Pałac w Wilanowie. W tzw. międzyczasie były jeszcze inne atrakcje: spektakl w Teatrze Kamienica, spacery po Starym Mieście, wizyta w Kościele św. Krzyża.
Zamek Królewski
Początki Zamku Królewskiego sięgają XIV w., kiedy to powstała Wieża Wielka (Wieża Grodzka). Rozbudowywany w XVI i XVII w., za czasów Zygmunta III Wazy, uzyskał kształt zamkniętego pięcioboku. Był rezydencją królewską, miejscem obrad sejmu, centrum administracyjnym i kulturalnym kraju. Zniszczony w połowie XVII w. podczas wojen ze Szwecją, powoli odzyskiwał świetność za panowania Wettinów. W drugiej połowie XVIII w. artyści zatrudnieni przez Stanisława Augusta Poniatowskiego przebudowali wnętrza komnat, tworząc Apartamenty: Wielki i Królewski. We wrześniu 1939 r. Zamek został zbombardowany, a we wrześniu 1944 r. wysadzony w powietrze przez wojska niemieckie.
  
    19 stycznia 1971 na wniosek
  Edwarda Gierka Biuro Polityczne KC PZPR podjęło decyzję o rekonstrukcji
  Zamku. Fundusze na odbudowę zawdzięczano wyłącznie ofiarności społecznej. Powojenna koncepcja odbudowy nawiązała do historycznego układu wnętrz oraz
  tradycyjnych funkcji pomieszczeń. Rekonstrukcją zamku przeprowadzoną w latach
  1971–1984 kierował  Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego w
  Warszawie. Szczególne zasługi dla odbudowy Zamku położył
  Stanisław Lorentz, który od 1971 r. był wiceprzewodniczącym
  Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku. W 1979 w zamku utworzono muzeum,
  powołując państwową instytucję kultury Zamek Królewski w Warszawie –
  Pomnik Historii i Kultury Narodowej. W 1980 roku razem ze Starym
  Miastem odbudowany Zamek Królewski w Warszawie został wpisany na listę
  światowego dziedzictwa UNESCO. 
 


















