Ignacy Lisowski
Książka i Wiedza - 1975
Ignacy Lisowski, urodzony 31 stycznia 1889 r. w Radomiu,
z zawodu grabarz, do SDKPiL
(Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy) wstąpił w 1905 r. był
członkiem Komitetu Dzielnicowego SDKPiL-Zamłynie, członkiem samoobrony
SDKPiL, uczestnikiem wielu akcji rewolucyjnych. Po raz pierwszy
zatrzymany w 1906 r. i wypuszczony z więzienia po kilku miesiącach, po raz
drugi aresztowany w 1907 r. i skazany na
zesłanie. Jego podróż etapem trwała ponad pół roku. Na
Syberii przebywał do roku 1910. Po przeżytych prześladowaniach w dwudziestoleciu
międzywojennym poważnie chory. W czasie okupacji w latach 1942-45 był
zmuszony ukrywać się. Po wojnie wieloletni pracownik przemysłu i
spółdzielczości, sekretarz wrocławskiego oddziału Związku Weteranów
Rewolucji, członek Okręgowej Komisji Środowiskowej Weteranów Rewolucji w
Katowicach, działacz
ZBoWiD (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację). Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
"Zmęczeni już byliśmy noclegami w nie najlepszych warunkach i ciągłym głodowaniem mimo samarytańskiej pomocy kobiet syberyjskich, znanych z dobrego serca, które nawet kazało wprowadzić na Syberii zwyczaj kładzenia na nocna półce koło sieni chleba, aby mogli się nim pożywić bezdomni włóczędzy; zresztą byli to na ogół zbiegowie z zesłania."